İKİ AYLIK TÜRKÇE GAZETE
DİL VE EĞİTİMİ DESTEKLEMEK İÇİN İNİSİYATİF
(Initiative zur Förderung von Sprache und Bildung e.V.)
ISSN 2194-2668


Die Gaste, SAYI: 41 / Nisan-Haziran 2016

Osmanlıda
Sövgü Şiirleri
(Schmähgedicht)







Şair Eşref

   
    “Padişahım bir dirahte (ağaca) döndü güya kim
    vatan
    Daima bir baltadan bir şâhı (dalı) hâli (boş)
              kalmıyor
    Gam değil amma bu mülkün böyle elden
              gitmesi
    Gitgide zulmetmeye elde ahali kalmıyor.
    İzmir’e hammalbaşı olduysa ser-seccâdeci
    Anlaşıldı kendisi bir abd-i mümtazdır sana
    Ettiğin cürm ü günahı boynuna almak için
   
    Padişahım öyle bin hammalbaşı azdır sana.
    Bizdeki Nâzır-ı Bahriyye Hasan Paşayı
    Böyle tarif ediyor vak’a-nüvisân-ı ümem:
    Gelecek olduğunu bilse idi neslinden
    Almadan Hazret-i Havvâ’yı boşardı Âdem”
    ***
    “Ey padisah-i âlem, düsman mısın zekâya?
    Erbâb-i iktidarı gördün mü saldırırsın;
    Asrında kaldı millet üstadsız, kitabıiz,
    Havf eylerim yakında kur’an‘ı kaldırırsın.
    Besmele gûş eyleyen seytan gibi,
    Korkuyorsun “höt” dese bir ecnebî
    Padisahım öyle alçaksın ki sen,
    İzzet-i nefsin Arap İzzet gibi!”
   
 
 
  Neyzen Tevfik
   
    “Asrın yeni bir umdesi var, hak kapanındır.
    Söz haykıranın, mantık ise şarlatanındır.
    Geçmez ele bir pâye, kavuk sallamayınca,
    Kürsî-i liyakat pezevenk, puşt olanındır!
   
    Hayliden hayli kalınlaştı yobazlık yeniden
    Softalık zorlu anırtı ile aldı yürüdü.
    Kara bir kinle taassub pusudan çıktı yine,
    Yurdu şahane cehalet yeni baştan bürüdü.”

    ***
    “Kime sordumsa seni doğru cevap vermediler;
    Kimi hırsız, kimi alçak, kimi deyyus! dediler…

    Künyeni almak için, partiye ettim telefon:
    Bizdeki kayda göre, şimdi o meb’us dediler!..”

   

   
Kaygusuz Abdal
   
              “Eşeği saldım çayıra
              Otlaya karnın doyura
              Gördüğü düşü hayıra
              Yoranın da avradını

     Münkir münafıkın soyu
    Yıktı harap etti köyü
    Mezarına bir tas suyu
    Dökenin de avradını

                Müfsidin bir de gammazın
                Malı vardır da yemezin
                İkisin meyyit namazın
                Kılanın da avradını

     Derince kazın kuyusun
    İnim inim inilesin
    Kefen dikmeye iğnesin
    Verenin de avradını

                   Dağdan tahta getirenin
                  Mezarına götürenin
                  Talkınını bitirenin
                  İmamın da avradını

    Kazak Abdal söz söyledi
    Cümle halkı dahleyledi
    Sorarlarsa kim söyledi
    Soranın da avradını.”

   

   

    “Vakt-i istibdatta söz söylemek memnu idi
    Ağlatırdı ağzını açsan hükümet ananı
    Devr-i hürriyetteyiz şimdi değişti kaide
    Söyletirler evvela, sonra s…..ler ananı”
            Şair Eşref


    “Edepsizlikte tekleriz
    Kimi görsek etekleriz
    Hak’tan ümit bekleriz
    Ne utanmaz köpekleriz”
            Namık Kemal



Nef’i
   
    “Bize kâfir demiş müfti efendi
                      Dutalım ben ana diyem Müselman
                      Varıldıkta yarın divan-ı Hakk’a
                      İkimiz de çıkarız anda yalan.”
                        ***
    “Bize kelb demiş Tahir Efendi
    İltifatı bu sözüyle zahirdir
    Maliki’dir benim mezhebim zira
    İtikadımca kelb, tahirdir...”
                        ***
    “Gürcü hınzırı, a samsun-ı muazzam, a köpek
    Nerde sen, nerde sadrazamlık, a köpek
    Vay ol devlete kim ola mürebbisi anun
    Bir senin gibi deni cehl-i mücessem, a köpek...”

   

Nâbi
   
    Çok da mağrur olma kim meyhâne-i ikbâlde
    Biz hezâran mest-i mağrûrun humârın görmüşüz
   
Âşık Paşazade
   

    Gurûrı mansıbın yoldan çıkardı
    Sevinüp aldığın ilden çıkardı
    Ne itdün halka kim yüzin çevürdi
    Sevenler cümle gönlinden çıkardı
    Şarâb u çeng ü çegâna hem-sâz
    Musâhibin olan başdan çıkardı